วันที่เป็นบ้านิดหน่อย

สงสัยว่าจะได้มาสิงอยู่ในนี้ถาวรเลยมั้งเนี่ย

เริ่มเซ็งกับการอัพบล็อกใน My Space ไม่ได้ งั้นเขียนลงในนี้แล้วกันเนอะ

วันนี้ เรื่องที่จะเล่า มาจากการที่เราโทรไปหาเพื่อนคนหนึ่ง

เพื่อนคนนี้ ตอนนี้ซิ่วไปเรียนนิติ ธรรมศาสตร์แล้วล่ะ

ตอนแรก เห็นเพื่อนคนนี้เวิ่นเว้อเล็กน้อยในทวิตเตอร์ 

อารมณ์ประมาณว่า เหงาๆ อะไรแบบนั้น

เราเลยบอก สู้ๆนะ เหมือนที่ทำเสมอ ๆ

แต่พอดีต้องไปซ้อมกีฬาให้น้องใหม่ ชุมนุมหมากกระดาน ของคณะเรา

ก็เลยไม่ได้คุยต่อ แต่เราก็กะว่าไปถึงที่ซ้อมน้องจะโทรไปหาเพื่อนเสียหน่อย

พอไปถึง ดันลืมซะได้นี่ ไม่ได้ตั้งใจลืมนะ

แต่ต้องสอนน้อง (?) ก็ลองฝีมือกับน้องนั่นแหละ

ส่วนตัวเราเล่นหมากฮอส เป็นนักกีฬาหมากฮอส (จริง ๆ ไม่มีใครลง เราเลยได้ลงแข่ง)

หมากฮอสกระดานแรก แพ้น้องซะงั้นเลยนะ (เสียชื่อจริง)

กระดานต่อไปเลยเอาคืน แก้มือเสียหน่อย ก็ชนะมาได้

พอมาเล่นหมากข้ามกับน้อง กระดานแรกก็แพ้อีก (วันนี้วันอะไรกันเนี่ย แพ้กระดานแรกตลอด)

แต่ในที่สุดเราก็แก้มือ เอาคืนน้องอีกเหมือนหมากฮอสแหละ อิอิ 

แลดูแกล้งน้องอ่ะ (แอบเป็นพี่ที่แย่นิดนึงนะ)

พอผ่านไปสักพัก ก็เล่นกับน้องอีกคน คนนี้ไม่ธรรมดาเลย

บอกตรงๆว่า แพ้รวด (กะว่าจะส่งน้องคนนี้แข่งกีฬาเฟรชชี่เลยนะ)

แต่มันดีนะ ได้เจอน้องเจ๋งๆ เราก็สบายใจแล้ว เผื่อไม่โดนซ่อมหม่อ

พอแพ้ไป 3 กระดาน สมองเริ่มตันแล้ว

บอกน้อง พอก่อน ๆ แล้วเราก็ไปเล่น ไพ่ตอแหล

เป็นอะไรที่สนุกสุดแล้วมั้งนั่น แต่ไม่ดีตรงที่ต้องตอแหลคนอื่น 5555

พอเล่นจบไปตานึง เราก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะโทรไปหาเพื่อนคนนั้น (คนที่พูดถึงข้างบนอ่ะ)

เราก็โทรไป ทันทีที่เพื่อนรับสาย เรายังไม่ทันได้พูดอะไรเลย

เพื่อนก็ "ฮาโหล ๆๆๆๆๆๆ" แบบรัว ๆ เสียงนี่สูงเชียว (สงสัยจะดีใจ+แปลกใจ)

จริงๆเราก็ดีใจมากที่ได้คุยกับเพื่อน แต่คือ ไม่รู้จะคุยอะไร ตลกไหม

แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายก็คุยกันไปครึ่งชม.กว่า ๆ เลย

เกือบน้ำตาไหลเลยไหมล่ะ นี่ถ้ากลั้นไม่อยู่นะ ..... แต่ยังดีที่กลั้นไว้ได้นะ

ก็คุยกันไปเรื่อนแหละ ทั้งเรื่องแย่ ๆ ที่เราอึดอัด เซ็ง ๆ 

จำพวกเรื่องที่เราเล่าให้เพื่อนคนอื่นฟังไม่ได้นั้นแหละ

ก็สบายใจขึ้นอยู่นะ แต่เรื่องก็ไม่ได้หายไปเสียทีเดียวหรอก

เราก็คงต้องอยู่กับสิ่งนั้นไปให้ได้ (สิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ช่างมันเถอะ)

เอาเป็นว่า เย็นวันนี้ลืมกินข้าวเย็น งงตัวเองเหมือนกัน

แต่ก็ไปซื้อแอปเปิ้ลมารองท้องนะ ยังดีหน่อย

พอกลับหา พี่ชวนกินมาม่ารอบดึก 

มีหรือจะปฏิเสธ เราเลยบอกว่า ต้มเผื่อไว้เลยนะ เดี๋ยวกลับไปกิน

จริง ๆ ช่วงนี้อยากลดน้ำหนักนะ ควบคุมอาหาร และเงิน (เก็บเงินไปคอนฯ)

แต่บางทีหิวมาก ๆ ก็อดไม่ได้เหมือนกัน ช่วยไม่ได้อ่ะ

แล้วก็เป็นบ้า คิดอยากแต่งเพลงขึ้นมา 

แต่จริง ๆ ได้โจทย์เพลงที่ต้องแต่งมาแล้วล่ะ

อารมณ์บ้า ๆ หน่อย วันนี้เลย เปิดคีย์บอร์ด หยิบกีตาร์ จับดินสอมาเขียนเมโลดี้เสียหน่อย

ก็พอได้อยู่นะ ตอนนี้ได้เมโลดี้กับคอร์แล้ว เนื้อก็ได้บางส่วน

มันติดตรงที่ ต้องแต่งเป็รเพลงรัก ที่มาจากความตาย แต่ไม่ให้มีคำว่านักน่ะสิ

ยากไม่ใช่เล่นเลยนะนั่น แต่ก็เชื่อว่าจะทำได้นะ (ถ้าได้ให้เวลากับมันสักหน่อย)

แต่ช่วงนี้ก็อย่างว่าแหละ มีเรื่องอะไรให้คิดเยอะเลย เรียนก็หนัก

อากาศก็ร้อน เหมือนจะไม่เกี่ยวแต่เกี่ยวมาก เพราะอากาศร้อนเราอารมณ์เสียง่ายมาก

พออารมณ์ไม่ดีปุ๊บ อะไร ๆ ก็ออกมาแย่ อันนี้เรารู้ตัวดึ เลยพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้น

จนตอนนี้ (ณ ขณะพิมพ์) ตี 3.22 น. แล้ว

ก็เริ่มง่วง ....

ปกติสัก 4 ทุ่ม คือจะง่วงแล้ว

วันนี้สงสัยเป็นบ้าเลยไม่ง่วง คงเพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนด้วย

แต่ก็ดี จะได้พักเต็มวันหน่อย เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์

การเป็นพี่หม่อ "มันไม่ง่ายเลย"

เหมือนจะไม่ค่อยได้ทำอะไร แต่กลับห้องทีไร รู้สึกเหนื่อย หมดแรงทุกทีสิเรา

เข้าใจความรู้สึกของพี่ ๆ แล้วล่ะตอนนี้

เอาเป็นว่า เราจะพยายามเป็นพี่ที่ดี เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับน้อง ๆ

น้องเองก็จงเป็นน้องใหม่ที่ดี เคารพนับถือรุ่นพี่อย่างเหมาะสมนะคะ

พี่เองเป็นคนที่ไม่คิดมากเรื่องไหว้ไม่ไหว้ 

เพราะพี่คิดว่า สักวันหนึ่ง น้องจะรับรู้มันเอง ถึงความเหมาะสมที่จะแสดงความเคารพผู้อื่น

อยากให้น้องไหว้ ตอนที่น้องเคารพนับถือพี่จริง ๆ ไม่ใช่เพราะ บอกให้ไหว้ก็ไหว้ตามกันไป

(นี่จะดราม่าเรื่องไหว้ทำไมเนี่ย)

เอาเป็นว่า พอแค่นี้ดีกว่า 

พูดอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องเลย หลายเรื่องสับสนปนเปกันไปหมด

ช่วยเข้าใจธรรมชาติของเราด้วยนะ

สงสัย.....วันนี้คงเป็นวันที่เราเป็นบ้านิดหน่อย

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ