Kkero

วันนี้เป็นวันที่ 11 สิงหาคม ก่อนวันแม่แห่งชาติหนึ่งวัน จริงๆ ก็เป็นแค่วันธรรมดาวันหนึ่งเหมือนทุกๆ วัน แต่ทำไมรู้สึกว้าเหว่อย่างนี้นะ หลังจากปิดเทอมนาน 5 เดือนกว่า นานมากๆ และเป็นช่วงเวลาที่ได้กลับบ้านนานที่สุดในรอบ 5 ปี วันนี้ได้กลับมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแล้ว รู้สึกปรับตัวไม่ทันแฮะ อ่อนหัดจริงๆ เมื่อก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย สงสัยยังไม่ชินมั้ง อยู่บ้านนานก็คิดถึงมอ พอกลับมาอยู่มอก็คิดถึงบ้าน อะไรของเรา . . . เมื่อวาน น่าจะเป็นครั้งแรกที่เราได้กราบและกอดแม่ ตั้งแต่เราเกิดมา 20 ปีเศษๆ เขินสุดชีวิต แต่ก็รู้สึกดีมากๆ ก็มันเขินนี่นา ตั้งแต่เล็กจนโตเพิ่งจะมากอดแม่ เพิ่งจะมากราบ ทั้งที่มันไม่ได้ยากอะไรตรงไหน ฮอลลลล แต่ก็เชื่อว่าลูกๆหลายคนก็คงเคยเป็นเหมือนกัน เมื่อวานเรากับพี่ก็กราบแม่ แม่ให้พร แล้วก็กอด น้ำตาร่วงตั้งแต่แม่เริ่มพูดคำแรก นี่อย่าว่าดราม่านะ เราอ่อนไหวกับเรื่องพ่อแม่จริงๆ ถึงไม่ชอบแสดงออก เพราะกัลวว่าแสดงออกไป ร้องไห้ออกไปมันดูอ่อนแอ ฮ่าๆๆ ตลกเนอะ แต่ตอนนี้ก้ดีขึ้นแล้วอ่ะ คือไม่ได้อายนะที่จะกอดหรือกราบ แต่แค่ไม่อยากร้องไห้ให้พ่อแม่เห็น แค่นั้นเองแหละ พอตอนกอด ยิ่งกว่าเขื่อนแต