Kkero

ดูแล้ว ...พูดไม่ออก บอกไม่ถูก น้ำตาจะไหล เกือบจะ 6 ปีแล้วสินะ ในฐานะของโซนยอชิแด   รู้สึกได้ถึงออร่าความรักที่แผ่ออกมาจากจากพวกเธอทุกคน ยิ่งในเวลาที่อยู่ด้วยกันครบ 9 คน เปล่งประกายยิ่งกว่าอัญมณีใด ๆ ทั้งสิ้น มาถึงจุดนี้ ความรู้สึกอะไรต่ออะไรที่มีให้วงนี้ ดูเหมือนจะอิ่มตัว ไม่ได้หวือหวา และบ้าคลั่งเหมือนกับช่วงปีแรก ๆ แล้ว แต่สิ่งที่ไม่เคยลดลงเลย คือ ความรักที่มีให้กับพวกเธอ นับวันยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และไม่รู้จะหมดลงวันไหน   อาจจะมองว่า อินี้เพ้อจัง มโนมาก ติ่งเกาหลี บ้าดารา โอเวอร์ตลอด ก็แล้วแต่คนจะคิดจะมองเนอะ . . . . มันคือความสุขและความรักของเราอ่ะ อะไรที่มีความสุข คิดว่ามันดีต่อตัวเรา เราก็แค่ทำต่อไป การรักพวกเธอไม่ได้ทำให้เรียนเก่งขึ้น ฉลาดขึ้น หรืออะไร แต่อย่างน้อย การได้เรียนรู้ชีวิต การทำงาน การอยู่ร่วมกัน ความพยายาม ความฝัน ความเหนื่อย ท้อล้า อุปสรรคที่พวกเธอต้องเผชิญก็ทำให้เราคิดอะไรดี ๆ หลายอย่างในชีวิตได้ มอบกำลังใจให้ผู้คนรอบข้าง อย่างที่พวกเธอคอยบอกกันเสมอว่า "ไฟท์ติ้ง !" รวมทั้งให้กำลังตัวเอง การมีความเชื่อมั่นในผลของการพยายามอย่างหนักเพื่อไข