Kkero

ตอนนี้เราอยู่ปีสี่แล้ว เหนื่อยมากๆสำหรับเทอมแรกที่ยังไม่ผ่านพ้นไป ตอนแรกคิดว่าปีสามเทอมหนึ่งคือพีคสุดแล้วนะ แต่คงคิดผิดแหละ เทอมนี้วิชาน้อยก็จริง แต่ทุกวิชาหนักมากๆ หินและโหดสุดๆ ไม่เคยเหนื่อยจนต้องโทรไปร้องไห้กับแม่แบบนี้มาก่อนตังแต่เข้ามหาวิทยาลัยมานี่ครั้งแรกเลยนะ มีวิชาแก้เอฟตัวนึงคืออาญา2 วิชาบังคับก็ล้มละบาย ภาษี ว่าความ คดีบุคคล วิชาเลือกตัวนึงคือ อนุญาโตฯ วิขาน้อยก็จริง.... แต่งานแต่ละวิชาเยอะมาก มีเรียนภาคทบทวนตอนเย็นด้วย ถึงมันจะเป็นผลดี เป็นประโยชน์กับตัวเราเองก็เถอะนะ แต่ยังไงเราก็ยังรู้สึกว่ามันหนักไปอยูดีแหละ เอ้ออออ ลืมวิชาสำคัญไปได้ไงเนี่ย วิชาพีคเลยนะตัวนี้ ทุกคนต้องโอดครวญ นั่นคือวิชา วิธีวิทยาวิจัยทางกฎหมาย หรือเรียกง่ายๆคือวิจัย นั่นแหละ พีคตั้งแต่อาจารย์ที่ปรึกษาแล้วจ้าาาา ได้อ.เก่งไงประเด็น แต่พอดีงานอ.เยอะไปหน่อยเลยไม่ค่อยได้เข้าพบ นี่เลยกังวลมากเลย แต่ในระหว่างนี้ก็ปรึกษาอ.ท่านอืานไปพลางแหละ งานจะได้เดินเนอะ แต่จะให้พูดก็พูดเถอะ ยากฉิบหายเลยอ่ะ ร้องไห้หนักมากกกจริงๆ แล้วช่วงที่งานรุมๆ เราก็ดันไม่สบายอีก ซวยไปอีกจ้าาาา ชีวิตดี๊ดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ทำงานไม่ได้ตั้ง

ระหว่างที่ท่องยูทูปไปเรื่อยๆเพลินๆ เราก็ไปเจอเพลงนี้ค่ะ ตอนที่เรากดเข้าไปดูเพิ่งสี่พันว่าวิวเอง หวังว่าจะมีคนเข้ามาฟังเยอะๆนะคะ จริงๆครั้งแรกที่ฟัง รู้สึกว่าเป็นเพลงที่เนื้อหาธรรมดานะ แต่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเป็นเพลงที่ให้กำลังใจ ฟังแล้วเหมือนมีเพื่อนมานั่งอยู่ข้างๆ คอยตบบ่าแล้วกอดเรา ใครที่ท้อๆเหนื่อยๆ ลองฟังเพลงนี้อาจจะยิ้มได้เล็กๆมุมปาก ขอให้สู้ๆต่อไปนะ อย่างน้อยเพลงๆนี้ก็เป็นกำลังใจให้คุณ เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นให้กับคุณในยามที่คุณฟังเพลงนี้

ทริปสั้นๆแบบไม่ได้ตั้งใจนี้เกิดขึ้นในระยะเวลาแค่ 19 ชั่วโมง จุดหมายที่วางแผนไว้คือ ราชบุรี แต่ที่ไปจริงๆคือ ขอนแก่น-สมุทรสาคร ซะงั้น เริ่มต้นเส้นทางอันแสนสั้นนี้ที่ขอนแก่น-นครราชสีมา-สระบุรี-พระนครศรีอยุธยา-นนทบุรี-ปทุมธานี-กรุงเทพ-สมุทรสาคร และขากลับอันแสนระทึกใจก็เริมที่ สมุทรสาคร-นครปฐม - - - - - -ขอนแก่น  09-03-2015 ตอนแรกออกเดินทางตอนแปดโมงกว่าๆ จากขอนแก่น อากาศตอนเช้ายังไม่ร้อนมาก ในวันที่นศ.ต่างมีสอบกลางภาค แต่คณะเราไม่มี อิอิ มีความสุขจัง (แต่สอบไฟนอลที่เดียว 100 คะแนนนะแก) ระหว่างที่ขับไปก็เพลินๆค่ะ เราขับจากขอนแก่นไปถึงสระบุรี ระหว่างทางก็พักกินข้าว เข้าห้องน้ำที่ีปั๊มตามปกติ ที่เราชอบมากสุดคือช่วงขึ้นเขาลำตะคองและแถวๆแก่งคอย รถเยอะ ขึ้นเขา ท้าทายและสนุก วิวสวยด้วยค่ะ พอเรารับช่วงขับต่อตอนบ่าย เริ่มเข้าช่วงรถเยอะๆ (แถวอยุธยาไปจนถึงกทม.) ก็ให้พ่อขับแทนค่ะ  ตอนแรกคือง่วงมาก หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นอีกทีอยู่ทางบนทางด่วนค่ะ ไม่รู้เรียกว่าเส้นไหน  เส้นที่มันผ่านอิมแพคอ่ะค่ะ เส้นนั้นเลย แจ้งวัฒนะรึเปล่านะ  คือพ่อจะข้ามไปฝั่งธนค่ะ เลยไปต่อ พ่อบอกจะไปทางดาวคะนอง บ

สวัสดี อืมมม นี่คงเป็นการกลับมาเขียนบล็อกครั้งแรกในปี 2015 ของเรา  ไม่รู้จะเริ่มยังไงแฮะ รู้สึกนิ้วมันจะฝืดๆ พิมพ์ไม่ค่อยลื่นไหลเหมือนเดิมเลย  สงสัยเพราะปีที่ผ่านมาเจออะไรมาเยอะมั้ง เหมือนว่าจะเรียนรู้การเก็บความรู้สึกมากขึ้นด้วยมั้ง  อาจเพราะเริ่มโตขึ้นด้วยมั้ง หลายๆเหตุผลเลยแหละ ปีที่ผ่านมาจะว่ามันยาวนานก็พอจะเรียกอย่างั้นได้อยู่นะ  ถ้ามองว่ามันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดน่ะนะ ....  ถ้าต้องไล่ไปทีละเรื่องนี่อาจจะยาวมาก คงยาวมากจริงๆแหละ งั้นเล่าแค่ที่อยากเล่าแล้วกัน ลองจัดอันดับตามความมีอิทธิพลต่อจิตใจนะ เรื่องแรก...คงไม่พ้นเรื่องเจสสิก้าออกจากวง จะพูดยังไงดีล่ะ...  จะบอกว่าไม่เจ็บปวดแล้วก็คงจะดูโกหกเนอะ จะบอกว่ารับได้แล้วก็คงจะโลกสวยไป จะบอกว่าโอเคแล้วมันก็พูดได้ไม่เต็มปากเหมือนกัน   แต่ก็สามารถพูดได้แล้วล่ะว่าเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จำได้ว่าวันนั้นร้องไห้ไปเป็นสิบชั่วโมง ข้าวปลาไม่ยอมกิน นอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นแหละ บ้าเนอะ ทำไมต้องฟูมฟายขนาดนั้น แต่มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ บอกตรงๆว่านั่นเป็นการร้องไห้ครั้งที่หนักที่สุดตั้งแต่เกิดมา 20 ปี ดูยิ่งใหญ่และมี