อืม อะไรดีล่ะ
วันนี้เขียนยาวหน่อย อ่านให้จบนะคะ 555
อ่าาา เริ่มยังไงดี ตอนแรกไม่ได้กะว่าจะเขียนคืนนี้หรอกนะ
แต่ไม่มีอารมณ์อ่านบทละครเวที เลยมานั่งพิมพ์อยู่หน้าคอมเนี่ย
ตอนนี้หิวมาก ๆ เพราะมื้อเย็นไม่อร่อยเลย โจ๊กหมูเด้ง ซึ่ง...เพลีย ไม่อร่อยอ่ะ
ก็ไปนั่งกินเป็นเพื่อนพี่สาวแหละ นางบ่นอยากกินก๋วยจั๊บ ก็พานางไป
ตอนไปนั่งกินในร้านนะ เห็นเกย์เยอะมาก มาเป็นคู่ ๆ เลย สังคมมข.นี้ก็เปิดกว้างจริง ๆ แหละ
ส่วนตัวเราเองก็เฉย ๆ นะ (มั้ง) ค่อนข้างรับได้ เพราะมข.มีแบบนี้เยอะ แล้วก็เปิดเผยกันมาก ๆ ด้วย
บอกตรง ๆ ว่า เห็นเกย์มากันหลายคู่ มันหดหู่ใจเบา ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ยังไม่มีแฟนไง เลยหดหู่ เว็ง เบื่อ เศร้า
ผู้ชายเขากินกันเองแล้ว ผู้หยิงอย่างฉันจะได้กินอะไรกับเขาบ้างไหมเนี่ย
หน้าตาก็ไม่ได้จัดว่าสวย พอไปวัดไปวาได้ (ไม่ได้หมายถึงศพนะ ตลก !) ตัวเล็ก ๆ จะว่าเตี้ยก็ไม่ผิด อืมมมมม อะไรอีกล่ะ เรียนนิติศาสตร์ ซึ่งคณะอยู่ห่างไกลผู้คน จะแอบมองหนุ่มสิศวะก็เป็นไปไม่ได้เลย 555 แล้วก็. . . ไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย พูดติด วะ ว่ะ เฮ้ย เหยดดดดดด ตลอดอ่ะ ดูไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย อ่อนหวานไหมก็ไม่ แต่อ่อนไหวนี่...ง่ายนะ อิอิอิอิอิ >.< ไม่ใช่แล้ว ๆ
ก็นั่นแหละ ที่พูด ๆ มาทั้งหมดคร่าวๆก็คือคุณสมบัติของเรา ซึ่ง ...ผู้ชายที่ไหนจะชอบ (ผู้หญิงล่ะชอบไหม เย๊ย) ก็หายากนะใครที่จะชอบคนแบบเรา ผู้ชายมักชอบผู้หญิงอ่อนหวาน เรียบร้อย น่าทะนุถนอม ใส ๆ แบ๊ว ๆ แอ๊บๆ เอ๊ะ ! เริ่มไม่ใช่แล้ว แต่คือเราไม่ใช่สักอย่าง เราไม่อ่อนหวานแต่เราอ่อนโยนนะ อาจจะไม่ได้น่าทะนุถนอมแต่ไม่ต้องห่วงเพราะเราดูตัวเองได้ เราไม่ได้ใสๆ ซื่อๆ แต่เราก็จริงใจนะ อืมมม พอไหม คุณสมบัติอ่ะ ชอบรึเปล่า >////<
ก็ไม่มีอ่ะค่ะ . . . . . . . . รอเนื้อคู่ต่อไป
จริง ๆ ตอนนี้เราควรจะอ่านบทละครเวทีนะ เพราะ อีกสามวันจะคัดเลือกบทแล้ว แต่ยังอ่านไม่จบจ้าพี่น้อง ต้องรีบอ่านอย่างไว คิดว่าทันนะ อารมณ์แบบอ่านนิยายอ่ะ ถ้าเป็นหนังสือเรียนก็ว่าไปอย่าง อันนั้นไม่มีทางอ่านจบจ่ะ อ่านได้สักหน้าคือเริ่มง่วง เดี๋ยวเอาไว้อ่านจบทั้ง 3 เรื่องแล้วจะลองมาวิจารณ์ในบล็อกนี้ดู ตอนนี้อ่านจบไปแล้วเรื่องหนึ่ง เหลืออีก 2 กำลังอ่านอยู่ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างอ่านยากมาก เพราะเค้าโครงเรื่องเป็นเหตุการณ์ในอดีตทั้งสิ้น เราต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีอ่ะ ถึงจะเข้าใจ
เล่าเรื่องอะไรอีกดี . . . .
แนะนำเรื่องละครเวทีคณะเราดีกว่า เนอะๆ
คณะที่เราเรียนอยู่คือ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ตอนนี้เราอยู่ปี 2 แล้ว
ละครเวทีคณะเราจะเรียกว่า "บรรพ นิติศาสตร์การละคอน" ซึ่่งตอนนี้ก็กำลังอยู่ในระหว่างการเตรียมงานทำละครเวทีลำดับที่ บรรพ ๔
สงสัยหรือเปล่าว่า "บรรพ" คืออะไร ?
จริง ๆ ก็อย่าเชื่อเรามากนะ เราไม่ได้เป๊ะข้อมูลขนาดนั้น สำหรับคนที่ไม่ได้เรียนกฎหมาย เราจะขออธิบายให้เข้าใจง่าย ๆ ว่า "บรรพ" เป็นเหมือนกันจัดหมวดหมู่กฎหมายที่เหมือนๆ กัน อารมณ์แบบ...เป็นกฎหมายที่บัญญัติเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ประมวล(=รวม) เอามาไว้อยู่ในลักษณะ หมวดหมู เดียวกัน ประมาณนี้ค่ะ เราก็อธิบายไม่กระจ่างนะ มันพูดยากอ่ะ เอาเป็นว่าเข้าใจนะ (เอิ่ม - -)
ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ที่ใช้ในปัจจุบัน มีด้วยกัน ๑๗๕๕ มาตรา แบ่งออกเป็น ๖ บรรพ ค่ะ (ข้อมูลเอาแค่นี้พอเนอะ เราก็ไม่ไหวแล้ว ความรู้หมดแล้ว อิอิ) ซึ่ง รุ่นพี่รุ่นแรก ๆ ที่จัดตั้งชุมนุมนิติศาสตร์การละคอนขึ้นมา เลยตั้งชื่อเรียกละครเวทีของคณะเราว่า"บรรพ" เพื่อความมีเอกลักษณ์ เอกภาพ อัตลักษณ์ อะไรก็แล้วแต่ (เลือกใช้คำไม่ถูก) เพราะ อย่างคณะอื่นๆในมข. ก็จะมีชื่อเรียกละครเวที่ของคณะตัวเองแตกต่างกันออกไปค่ะ เช่น วิศวะ - นัวเนียร์ (Nourneer), สถาปัตย์ - ขมิบฝัน (Kamibfun) ประมาณนี้ค่ะ
แล้วละครเวทีคณะเรามีดีตรงไหน เป็นแค่คณะเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างไกล (Y__Y) จะเอาอะไรไปสู้คณะที่ทำมาแล้วหลาย ๆ ปีได้?
อันนี้เราขอตอบค่ะ เอาแบบตามความคิดเราเลยนะ
จุดเด่น คือ การขายเรื่องจริง ละครเวทีทุกเรื่องวร้างมาจากเค้าโครงเรื่องจริง รวมทั้ง ตัวละครนั้นมีอยู่จริงค่ะ ไม่นับตัวละครสมมติที่ผู้เขียนบทแต่งเสริมเพื่อความสมบูรณ์ของเรื่องนะคะ
ส่วนจุดขาย เราว่า...คณะเราเจ๋งที่สุดตรงนี้ค่ะ คือ รูปแบบการแสดงเป็นแบบละครเวทีเพลง หรือมิวสิคัล (Musical) นั่นเองค่ะ ซึ่งเพลงที่ใช้ในการแสดงก็เป็นเพลงที่แต่งขึ้นเอง โดย พี่อาร์ต (พี่คนนี้เรานับถือมาก) ส่วนตัวสนิทกับพี่อาร์ตมากพอควรค่ะ เพราะ เราเองก็ทำงานอยู่ฝ่ายเสียง ฝ่ายเดียวกับพี่อาร์ต
เราเป็นนักดนตรี ร้องเสริม แล้วก็เป็นนักแสดงหมู่มวลค่ะ ในเรื่องที่ผ่านมา เรียกว่า แต่งตัว แต่งหน้าทำผม ติดไมค์ขึ้นไปร้อง+เต้นในเพลงแรก แล้วก็วิ่งลงมาเล่นกีตาร์ค่ะ ชุลมุนพอสมควร เหนื่อยมาก
แต่พี่บอกว่าเราเป็นคนมีความสามารถ (อันนี้ไม่ได้พูดเองนะ) เราก็ถามว่า ยังไง พี่แกเลยบอกว่า เซ้นส์เราดี หูดีอ่ะ (ห้ามผวน อิอิ) คือ สามารถแยกคีย์เสียงได้ดี ร้องเพลงไม่เพี้ยนด้วย ความสามารถสูงเลยล่ะ (ฟังไปนี่คือจะลอยแล้วนะ ฮ่าๆ) เอาเรื่องของเราไว้เท่านี้นะ พูดเรื่องละครต่อ
ก็.... เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ตอนนี้เราขึ้นปี 2 ก็ได้เป็นหัวหน้าฝ่ายเสียง ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ
พี่กล้าฝากความหวังไว้กับหนู หนูเครียด หนูยังไม่เชื่อมั่นในตัวเองเท่าที่พี่เชื่อในตัวหนูเลย แต่ต้องทำให้ได้ !!! ยากจังแฮะ 555 แต่ก็จะพยายามนะ
ปีนี้ บรรพ 4 แล้ว ยังไม่ได้บทละครว่าชื่อเรื่องอะไร อยู่ในระหว่างการอ่านเพื่อนคัดเลือกบท
ซึ่งเราก็เสนอหน้าตัวเองขอเป็นคนอ่านบทด้วย (เพื่ออะไร) นี่จะสอบอยู่แล้ว หนังสือก็จะอ่านไม่ทันอยู่แล้ว ยังอยากทำ อ่านะ ก็เราตั้งใจจะทำในส่วนของเราให้ดี เป็นคนทำละครก็อยากรู้ว่าละครที่ทำมันเป็นยังไง ได้เข้าไปสัมผัสจริง ๆ มันจะดีนะ 555 ก็เลยเหนื่อยแบบนี้แหละ
ก็เดี๋ยวอ่านจบจะมาวิจารณ์แบบคนอ่อนประสบการณ์ให้อ่านแล้วกัน
เอ้อ ลืมไป เราสนิทกับพี่ผู้กำกับปีนี้ด้วย รู้สึกดีอ่ะ เป็นรุ่นพี่โรงเรียน แถมสนิทกันมากกกกกกกกกก พี่แกน่ารัก >///< หมายถึงนิสัยนะ หน้าตาก็น่ารัก พี่แกเป็นนางเอกบรรพ 2 เป็นผู้ช่วยผู้กำกับบรรพ 3 แล้วมาในบรรพ 4 พี่แกก็เป็นผู้กำกับเลยจ่ะ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด ประสบการณ์แน่นเปรี๊ยะ
เอ่า พอ ๆ เรื่องนี้
ขอบ่นอีกเรื่อง . . . .
งานกลุ่ม ฮืออออออ ขี้เกียจเป็นที่สุด เราเกลียดงานกลุ่ม
"งานกลุ่มทำคนเดียว งานเดี่ยวทำหลายคน"
ทั้งใกช้สอบ งานใกล้ส่ง อ่านหนังสือไม่ทัน ต้องอ่านบท คัดบท แคสนักแสดง
โฮฮฮฮฮฮ ขอเวลานอนให้เราที วันหนึ่งควรมีสัก 40 ชม.นะ ไม่งั้นเราไม่ทันแน่ T__T
เครียด เรื่องเครียดเยอะไปหมด เยอะแยะ วุ่นวาย สับสน ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่เมื่อวานไปจัดหนักกับเพื่อนมาค่ะ ไม่ได้กินเหล้าอะไรนะ หมายถึงไปจัดหนักสเต็กมา
เราเป็นคนชอบกินสเต็กมากกกกกกกกกกกกก มากถึงมากที่สุด ขอแต่ชวนเถอะ ไปแน่นอน
ก็ไปจัดเลยจ้า กับเพื่อนอีกคนที่เรียนสัตวแพทย์ ไปกินกันอย่างแซ่บ มันเป็นสเต็กจิ้มแจ่วไง แล้วก็ต่อด้วยกล้วยหอมไมโลดิบ แล้วก็ไปเดินเล่นริมบึงหนองแวง แหม่ โรแมนติกเนอะ (ถ้าได้มากับแฟนแต่ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ) และระหว่างนั้น.... เราก็ไปเจอน้องหมอเพชร KKU Cool Boys จ้า หล่อมากกกกกกก น้องมากับแฟน T__T ร้องไห้แป๊บ โอ๊ย หล่อสุดๆค่ะ เกินบรรยาย ตัวจริงนี่แบบ.... ยิ่งกว่าในเพจ KKU Cool Boys อีก เรากับเพื่อนก็เดินผ่าน เราสบตาน้องแว้บนึง ไม่กล้ามองนาน แฟนน้องมาด้วย
ขากลับ เพื่อนเราชวนเราเดินย้อนกลับทางเดิมค่ะ เพื่อจะฟินอีกรอบ รอบนี้เรามองแต่แฟนน้องค่ะ ไม่กล้ามองหน้าน้องเลย เพราะกลัวละลายตรงนั้น (อันนี้ก็เวอร์ไป) แต่น้องหล่อมากจริง ๆค่ะ
แหม่ มองแฟนชาวบ้านก็ฟิน ๆ กันไป แต่ยังไงก็ได้แค่มอง เขาไม่ใช่ของเราเนอะ เฮ้อ ถอนหายใจยาวๆ
อ่าาาา คราวนี้จบไม่เป็นจ่ะ เขียนยาวมาก เพราะมีคนบอกว่า ให้มาบ่นบ่อยๆ เดี๋ยวจะเข้ามาอ่าน
จริงๆเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับเหงือก (นามสมมติ) ยาวขนาดนี้ นี่ไม่ได้ตั้งใจออกนาน แต่เผื่อมาอ่านจะได้รู้ว่าเราเขียนถึงนะ 555555555 ดีใจมากที่ได้คุยกับเหงือก 555 ปกติเราได้แต่รีทวิตเหงือกตลอด และเราอายุเท่ากัน เป็นเพื่อนกันอ่ะเนอะ โชคดีมาก
แล้วเหงือกก็เข้ามาอ่านบล็อกเรา ขอบคุณมากกกกกกกกก ปกติเขียนไว้อ่านเอง ไม่มีใครเข้ามาอ่านเลย แถมบอกว่าชอบที่เราบ่นงุงงิงๆอีก เอิ่มมมม เราควรดีใจใช่ไหม 5555 เราจะถือว่าเป็นคำชมนะ
แล้วก็.... เราเป็นคนถามเหงือกเองแหละว่าเรียนที่ไหน ใน Ask.fm อ่ะ แต่เราเรียกเหงือกว่าพี่เหงือก 5555555555 แล้วเราก็หน้าแตกเพราะเราบอกว่า บียู คือ ม.บูรพา รึเปล่า ? (อันนี้ฮาจริง) เหงือกถึงกับเอสไปทวิต อายยยยยยยยยยยยยยยยย อายนะเนี่ย ก็เราชินกับชื่อย่อมหาวิทยาลัยของรัฐนี่นา อย่าว่าเรางั้นงี้เลย
แล้วก็.... อีกอย่าง เราเป็นคนแชร์เพลง Kiss the rain ให้เองแหละ 555555555555555555555
แหม่ เห็นทวิตต่อมาด้วยว่าล่องลอยเพราะเพลงนี้ เป็นเพลงที่โรแมนติกอะไรก็ว่าไป 555 ชอบก็ดีแล้ว ปกติเราเดาไม่ค่อยถูกว่าใครชอบเพลงแนวไหน แต่ปกติเราชอบแนวนี้ไง เลยยัดเยีดเพลงที่ตัวเองชอบให้คนอื่นฟังด้วย 55555555555555 จริง ๆ เพลงนี้เล่นได้นิดหน่อยนะ ไม่อยากจะคุย แต่พอดีเราตัดเล็บแล้ว เลยเล่นไม่ได้ T__T เดี๋ยวรอเล่นเก่งก่อนจะอัพลงยูทูป 5555 (กว่าจะเก่งคงอีกประมาณชาตินึงมั้ง)
อ่าฮะ เอาเป็นว่า พอแค่นี้ละกัน วันนี้รู้สึกเป็นเกียรติและดีใจมากที่เหงือกคุยกับเรา เมนชั่นมาหาเราก่อน และไม่รู้อะไรดลใจให้เข้ามาอ่านบล็อกที่เราแปะไว้ในไบโอทวิต แล้วก็ชอบภาษาที่เราเขียน จริงๆเราชอบเขียนนะ เพราะพูดไม่เก่ง ชอบระบายอะไรผ่านตัวหนังสือเยอะๆ สะใจดี 55555 ขอบคุณมากนะที่เข้ามาอ่าน งั้นก็ถือโอกาสฝากบล็อกเล็ก ๆ ของเราไว้ด้วยนะ เข้ามาอ่านเรื่อย ๆ ถ้าเราอัพ เพราะเวลามีคนเข้ามาอ่าน เรารู้สึกว่า เออ ดีอ่ะ อย่างน้อยก็ยังมีคนรับรู้เรื่องราวของเรา เรื่องที่อาจจะพูดยาก เรื่องที่พูดไม่ได้ในชีวิตจริง รวมถึง เรื่องไร้สาระ บ้าๆ บอๆของเราด้วย ขอบคุณมากนะ 5555555
ไฟท์ติ้งนะ สู้ๆนะทุกคนที่กำลังอ่าน (แม้จะน้อยนิดก็ตาม)
ชีวิตต้องเดินต่อไป อุปสรรคเป็นเครื่องพิสูจน์หัวใจเรา เข้มแข็งพอรึเปล่า ไหวรึเปล่า
สู้ๆนะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไหวไหม บอกมา !!!!!!!!!!!!!!!!
ลาแล้ววันนี้ ต้องรีบอ่านบทค่ะ
ฝันหวาน
ราตรีสวัสดิ์คุณเจ
อ่าาา เริ่มยังไงดี ตอนแรกไม่ได้กะว่าจะเขียนคืนนี้หรอกนะ
แต่ไม่มีอารมณ์อ่านบทละครเวที เลยมานั่งพิมพ์อยู่หน้าคอมเนี่ย
ตอนนี้หิวมาก ๆ เพราะมื้อเย็นไม่อร่อยเลย โจ๊กหมูเด้ง ซึ่ง...เพลีย ไม่อร่อยอ่ะ
ก็ไปนั่งกินเป็นเพื่อนพี่สาวแหละ นางบ่นอยากกินก๋วยจั๊บ ก็พานางไป
ตอนไปนั่งกินในร้านนะ เห็นเกย์เยอะมาก มาเป็นคู่ ๆ เลย สังคมมข.นี้ก็เปิดกว้างจริง ๆ แหละ
ส่วนตัวเราเองก็เฉย ๆ นะ (มั้ง) ค่อนข้างรับได้ เพราะมข.มีแบบนี้เยอะ แล้วก็เปิดเผยกันมาก ๆ ด้วย
บอกตรง ๆ ว่า เห็นเกย์มากันหลายคู่ มันหดหู่ใจเบา ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ยังไม่มีแฟนไง เลยหดหู่ เว็ง เบื่อ เศร้า
ผู้ชายเขากินกันเองแล้ว ผู้หยิงอย่างฉันจะได้กินอะไรกับเขาบ้างไหมเนี่ย
หน้าตาก็ไม่ได้จัดว่าสวย พอไปวัดไปวาได้ (ไม่ได้หมายถึงศพนะ ตลก !) ตัวเล็ก ๆ จะว่าเตี้ยก็ไม่ผิด อืมมมมม อะไรอีกล่ะ เรียนนิติศาสตร์ ซึ่งคณะอยู่ห่างไกลผู้คน จะแอบมองหนุ่มสิศวะก็เป็นไปไม่ได้เลย 555 แล้วก็. . . ไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย พูดติด วะ ว่ะ เฮ้ย เหยดดดดดด ตลอดอ่ะ ดูไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย อ่อนหวานไหมก็ไม่ แต่อ่อนไหวนี่...ง่ายนะ อิอิอิอิอิ >.< ไม่ใช่แล้ว ๆ
ก็นั่นแหละ ที่พูด ๆ มาทั้งหมดคร่าวๆก็คือคุณสมบัติของเรา ซึ่ง ...ผู้ชายที่ไหนจะชอบ (ผู้หญิงล่ะชอบไหม เย๊ย) ก็หายากนะใครที่จะชอบคนแบบเรา ผู้ชายมักชอบผู้หญิงอ่อนหวาน เรียบร้อย น่าทะนุถนอม ใส ๆ แบ๊ว ๆ แอ๊บๆ เอ๊ะ ! เริ่มไม่ใช่แล้ว แต่คือเราไม่ใช่สักอย่าง เราไม่อ่อนหวานแต่เราอ่อนโยนนะ อาจจะไม่ได้น่าทะนุถนอมแต่ไม่ต้องห่วงเพราะเราดูตัวเองได้ เราไม่ได้ใสๆ ซื่อๆ แต่เราก็จริงใจนะ อืมมม พอไหม คุณสมบัติอ่ะ ชอบรึเปล่า >////<
ก็ไม่มีอ่ะค่ะ . . . . . . . . รอเนื้อคู่ต่อไป
จริง ๆ ตอนนี้เราควรจะอ่านบทละครเวทีนะ เพราะ อีกสามวันจะคัดเลือกบทแล้ว แต่ยังอ่านไม่จบจ้าพี่น้อง ต้องรีบอ่านอย่างไว คิดว่าทันนะ อารมณ์แบบอ่านนิยายอ่ะ ถ้าเป็นหนังสือเรียนก็ว่าไปอย่าง อันนั้นไม่มีทางอ่านจบจ่ะ อ่านได้สักหน้าคือเริ่มง่วง เดี๋ยวเอาไว้อ่านจบทั้ง 3 เรื่องแล้วจะลองมาวิจารณ์ในบล็อกนี้ดู ตอนนี้อ่านจบไปแล้วเรื่องหนึ่ง เหลืออีก 2 กำลังอ่านอยู่ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างอ่านยากมาก เพราะเค้าโครงเรื่องเป็นเหตุการณ์ในอดีตทั้งสิ้น เราต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีอ่ะ ถึงจะเข้าใจ
เล่าเรื่องอะไรอีกดี . . . .
แนะนำเรื่องละครเวทีคณะเราดีกว่า เนอะๆ
คณะที่เราเรียนอยู่คือ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ตอนนี้เราอยู่ปี 2 แล้ว
ละครเวทีคณะเราจะเรียกว่า "บรรพ นิติศาสตร์การละคอน" ซึ่่งตอนนี้ก็กำลังอยู่ในระหว่างการเตรียมงานทำละครเวทีลำดับที่ บรรพ ๔
สงสัยหรือเปล่าว่า "บรรพ" คืออะไร ?
จริง ๆ ก็อย่าเชื่อเรามากนะ เราไม่ได้เป๊ะข้อมูลขนาดนั้น สำหรับคนที่ไม่ได้เรียนกฎหมาย เราจะขออธิบายให้เข้าใจง่าย ๆ ว่า "บรรพ" เป็นเหมือนกันจัดหมวดหมู่กฎหมายที่เหมือนๆ กัน อารมณ์แบบ...เป็นกฎหมายที่บัญญัติเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ประมวล(=รวม) เอามาไว้อยู่ในลักษณะ หมวดหมู เดียวกัน ประมาณนี้ค่ะ เราก็อธิบายไม่กระจ่างนะ มันพูดยากอ่ะ เอาเป็นว่าเข้าใจนะ (เอิ่ม - -)
ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ที่ใช้ในปัจจุบัน มีด้วยกัน ๑๗๕๕ มาตรา แบ่งออกเป็น ๖ บรรพ ค่ะ (ข้อมูลเอาแค่นี้พอเนอะ เราก็ไม่ไหวแล้ว ความรู้หมดแล้ว อิอิ) ซึ่ง รุ่นพี่รุ่นแรก ๆ ที่จัดตั้งชุมนุมนิติศาสตร์การละคอนขึ้นมา เลยตั้งชื่อเรียกละครเวทีของคณะเราว่า"บรรพ" เพื่อความมีเอกลักษณ์ เอกภาพ อัตลักษณ์ อะไรก็แล้วแต่ (เลือกใช้คำไม่ถูก) เพราะ อย่างคณะอื่นๆในมข. ก็จะมีชื่อเรียกละครเวที่ของคณะตัวเองแตกต่างกันออกไปค่ะ เช่น วิศวะ - นัวเนียร์ (Nourneer), สถาปัตย์ - ขมิบฝัน (Kamibfun) ประมาณนี้ค่ะ
แล้วละครเวทีคณะเรามีดีตรงไหน เป็นแค่คณะเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างไกล (Y__Y) จะเอาอะไรไปสู้คณะที่ทำมาแล้วหลาย ๆ ปีได้?
อันนี้เราขอตอบค่ะ เอาแบบตามความคิดเราเลยนะ
จุดเด่น คือ การขายเรื่องจริง ละครเวทีทุกเรื่องวร้างมาจากเค้าโครงเรื่องจริง รวมทั้ง ตัวละครนั้นมีอยู่จริงค่ะ ไม่นับตัวละครสมมติที่ผู้เขียนบทแต่งเสริมเพื่อความสมบูรณ์ของเรื่องนะคะ
ส่วนจุดขาย เราว่า...คณะเราเจ๋งที่สุดตรงนี้ค่ะ คือ รูปแบบการแสดงเป็นแบบละครเวทีเพลง หรือมิวสิคัล (Musical) นั่นเองค่ะ ซึ่งเพลงที่ใช้ในการแสดงก็เป็นเพลงที่แต่งขึ้นเอง โดย พี่อาร์ต (พี่คนนี้เรานับถือมาก) ส่วนตัวสนิทกับพี่อาร์ตมากพอควรค่ะ เพราะ เราเองก็ทำงานอยู่ฝ่ายเสียง ฝ่ายเดียวกับพี่อาร์ต
เราเป็นนักดนตรี ร้องเสริม แล้วก็เป็นนักแสดงหมู่มวลค่ะ ในเรื่องที่ผ่านมา เรียกว่า แต่งตัว แต่งหน้าทำผม ติดไมค์ขึ้นไปร้อง+เต้นในเพลงแรก แล้วก็วิ่งลงมาเล่นกีตาร์ค่ะ ชุลมุนพอสมควร เหนื่อยมาก
แต่พี่บอกว่าเราเป็นคนมีความสามารถ (อันนี้ไม่ได้พูดเองนะ) เราก็ถามว่า ยังไง พี่แกเลยบอกว่า เซ้นส์เราดี หูดีอ่ะ (ห้ามผวน อิอิ) คือ สามารถแยกคีย์เสียงได้ดี ร้องเพลงไม่เพี้ยนด้วย ความสามารถสูงเลยล่ะ (ฟังไปนี่คือจะลอยแล้วนะ ฮ่าๆ) เอาเรื่องของเราไว้เท่านี้นะ พูดเรื่องละครต่อ
ก็.... เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ตอนนี้เราขึ้นปี 2 ก็ได้เป็นหัวหน้าฝ่ายเสียง ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ
พี่กล้าฝากความหวังไว้กับหนู หนูเครียด หนูยังไม่เชื่อมั่นในตัวเองเท่าที่พี่เชื่อในตัวหนูเลย แต่ต้องทำให้ได้ !!! ยากจังแฮะ 555 แต่ก็จะพยายามนะ
ปีนี้ บรรพ 4 แล้ว ยังไม่ได้บทละครว่าชื่อเรื่องอะไร อยู่ในระหว่างการอ่านเพื่อนคัดเลือกบท
ซึ่งเราก็เสนอหน้าตัวเองขอเป็นคนอ่านบทด้วย (เพื่ออะไร) นี่จะสอบอยู่แล้ว หนังสือก็จะอ่านไม่ทันอยู่แล้ว ยังอยากทำ อ่านะ ก็เราตั้งใจจะทำในส่วนของเราให้ดี เป็นคนทำละครก็อยากรู้ว่าละครที่ทำมันเป็นยังไง ได้เข้าไปสัมผัสจริง ๆ มันจะดีนะ 555 ก็เลยเหนื่อยแบบนี้แหละ
ก็เดี๋ยวอ่านจบจะมาวิจารณ์แบบคนอ่อนประสบการณ์ให้อ่านแล้วกัน
เอ้อ ลืมไป เราสนิทกับพี่ผู้กำกับปีนี้ด้วย รู้สึกดีอ่ะ เป็นรุ่นพี่โรงเรียน แถมสนิทกันมากกกกกกกกกก พี่แกน่ารัก >///< หมายถึงนิสัยนะ หน้าตาก็น่ารัก พี่แกเป็นนางเอกบรรพ 2 เป็นผู้ช่วยผู้กำกับบรรพ 3 แล้วมาในบรรพ 4 พี่แกก็เป็นผู้กำกับเลยจ่ะ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด ประสบการณ์แน่นเปรี๊ยะ
เอ่า พอ ๆ เรื่องนี้
ขอบ่นอีกเรื่อง . . . .
งานกลุ่ม ฮืออออออ ขี้เกียจเป็นที่สุด เราเกลียดงานกลุ่ม
"งานกลุ่มทำคนเดียว งานเดี่ยวทำหลายคน"
ทั้งใกช้สอบ งานใกล้ส่ง อ่านหนังสือไม่ทัน ต้องอ่านบท คัดบท แคสนักแสดง
โฮฮฮฮฮฮ ขอเวลานอนให้เราที วันหนึ่งควรมีสัก 40 ชม.นะ ไม่งั้นเราไม่ทันแน่ T__T
เครียด เรื่องเครียดเยอะไปหมด เยอะแยะ วุ่นวาย สับสน ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่เมื่อวานไปจัดหนักกับเพื่อนมาค่ะ ไม่ได้กินเหล้าอะไรนะ หมายถึงไปจัดหนักสเต็กมา
เราเป็นคนชอบกินสเต็กมากกกกกกกกกกกกก มากถึงมากที่สุด ขอแต่ชวนเถอะ ไปแน่นอน
ก็ไปจัดเลยจ้า กับเพื่อนอีกคนที่เรียนสัตวแพทย์ ไปกินกันอย่างแซ่บ มันเป็นสเต็กจิ้มแจ่วไง แล้วก็ต่อด้วยกล้วยหอมไมโลดิบ แล้วก็ไปเดินเล่นริมบึงหนองแวง แหม่ โรแมนติกเนอะ (ถ้าได้มากับแฟนแต่ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ) และระหว่างนั้น.... เราก็ไปเจอน้องหมอเพชร KKU Cool Boys จ้า หล่อมากกกกกกก น้องมากับแฟน T__T ร้องไห้แป๊บ โอ๊ย หล่อสุดๆค่ะ เกินบรรยาย ตัวจริงนี่แบบ.... ยิ่งกว่าในเพจ KKU Cool Boys อีก เรากับเพื่อนก็เดินผ่าน เราสบตาน้องแว้บนึง ไม่กล้ามองนาน แฟนน้องมาด้วย
ขากลับ เพื่อนเราชวนเราเดินย้อนกลับทางเดิมค่ะ เพื่อจะฟินอีกรอบ รอบนี้เรามองแต่แฟนน้องค่ะ ไม่กล้ามองหน้าน้องเลย เพราะกลัวละลายตรงนั้น (อันนี้ก็เวอร์ไป) แต่น้องหล่อมากจริง ๆค่ะ
แหม่ มองแฟนชาวบ้านก็ฟิน ๆ กันไป แต่ยังไงก็ได้แค่มอง เขาไม่ใช่ของเราเนอะ เฮ้อ ถอนหายใจยาวๆ
อ่าาาา คราวนี้จบไม่เป็นจ่ะ เขียนยาวมาก เพราะมีคนบอกว่า ให้มาบ่นบ่อยๆ เดี๋ยวจะเข้ามาอ่าน
จริงๆเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับเหงือก (นามสมมติ) ยาวขนาดนี้ นี่ไม่ได้ตั้งใจออกนาน แต่เผื่อมาอ่านจะได้รู้ว่าเราเขียนถึงนะ 555555555 ดีใจมากที่ได้คุยกับเหงือก 555 ปกติเราได้แต่รีทวิตเหงือกตลอด และเราอายุเท่ากัน เป็นเพื่อนกันอ่ะเนอะ โชคดีมาก
แล้วเหงือกก็เข้ามาอ่านบล็อกเรา ขอบคุณมากกกกกกกกก ปกติเขียนไว้อ่านเอง ไม่มีใครเข้ามาอ่านเลย แถมบอกว่าชอบที่เราบ่นงุงงิงๆอีก เอิ่มมมม เราควรดีใจใช่ไหม 5555 เราจะถือว่าเป็นคำชมนะ
แล้วก็.... เราเป็นคนถามเหงือกเองแหละว่าเรียนที่ไหน ใน Ask.fm อ่ะ แต่เราเรียกเหงือกว่าพี่เหงือก 5555555555 แล้วเราก็หน้าแตกเพราะเราบอกว่า บียู คือ ม.บูรพา รึเปล่า ? (อันนี้ฮาจริง) เหงือกถึงกับเอสไปทวิต อายยยยยยยยยยยยยยยยย อายนะเนี่ย ก็เราชินกับชื่อย่อมหาวิทยาลัยของรัฐนี่นา อย่าว่าเรางั้นงี้เลย
แล้วก็.... อีกอย่าง เราเป็นคนแชร์เพลง Kiss the rain ให้เองแหละ 555555555555555555555
แหม่ เห็นทวิตต่อมาด้วยว่าล่องลอยเพราะเพลงนี้ เป็นเพลงที่โรแมนติกอะไรก็ว่าไป 555 ชอบก็ดีแล้ว ปกติเราเดาไม่ค่อยถูกว่าใครชอบเพลงแนวไหน แต่ปกติเราชอบแนวนี้ไง เลยยัดเยีดเพลงที่ตัวเองชอบให้คนอื่นฟังด้วย 55555555555555 จริง ๆ เพลงนี้เล่นได้นิดหน่อยนะ ไม่อยากจะคุย แต่พอดีเราตัดเล็บแล้ว เลยเล่นไม่ได้ T__T เดี๋ยวรอเล่นเก่งก่อนจะอัพลงยูทูป 5555 (กว่าจะเก่งคงอีกประมาณชาตินึงมั้ง)
อ่าฮะ เอาเป็นว่า พอแค่นี้ละกัน วันนี้รู้สึกเป็นเกียรติและดีใจมากที่เหงือกคุยกับเรา เมนชั่นมาหาเราก่อน และไม่รู้อะไรดลใจให้เข้ามาอ่านบล็อกที่เราแปะไว้ในไบโอทวิต แล้วก็ชอบภาษาที่เราเขียน จริงๆเราชอบเขียนนะ เพราะพูดไม่เก่ง ชอบระบายอะไรผ่านตัวหนังสือเยอะๆ สะใจดี 55555 ขอบคุณมากนะที่เข้ามาอ่าน งั้นก็ถือโอกาสฝากบล็อกเล็ก ๆ ของเราไว้ด้วยนะ เข้ามาอ่านเรื่อย ๆ ถ้าเราอัพ เพราะเวลามีคนเข้ามาอ่าน เรารู้สึกว่า เออ ดีอ่ะ อย่างน้อยก็ยังมีคนรับรู้เรื่องราวของเรา เรื่องที่อาจจะพูดยาก เรื่องที่พูดไม่ได้ในชีวิตจริง รวมถึง เรื่องไร้สาระ บ้าๆ บอๆของเราด้วย ขอบคุณมากนะ 5555555
ไฟท์ติ้งนะ สู้ๆนะทุกคนที่กำลังอ่าน (แม้จะน้อยนิดก็ตาม)
ชีวิตต้องเดินต่อไป อุปสรรคเป็นเครื่องพิสูจน์หัวใจเรา เข้มแข็งพอรึเปล่า ไหวรึเปล่า
สู้ๆนะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไหวไหม บอกมา !!!!!!!!!!!!!!!!
ลาแล้ววันนี้ ต้องรีบอ่านบทค่ะ
ฝันหวาน
ราตรีสวัสดิ์คุณเจ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น